Dziennik Urzędowy Województwa Przemyskiego 1986, nr 5 (2 czerwca) daje nam informację o wysokości opłaty pastwiskowej w Dziewięcierzu, która wyniosła wtedy 600 zł od 1 konia i bydła, a 150 zł od owcy.
źródło polona.pl
Skorowidz gminny Galicyi: opracowany na podstawie wyników spisu ludności z dn. 31.12.1900zawiera ciekawe informacje, które dla historyków są cegiełkami budującymi historię lokalnej społeczności. Dowiemy się z niego miedzy innymi ile było w Dziewięcierzu ludzi, jakie mieli wyznanie, ile było domów i inne informacje.
źródło: polona.pl
W okresie PRLu w 1984 roku utworzone zostały w Dziewięcierzu: piaskownia i zbiornik wodny. To ważne informacje, by mieć świadomość, które eksploatowane złoża były sprzed wojny.
źródło: polona.pl
Horyniec, Dziewięcierz i Werchrata były miejscowościami przez które przejeżdżały pociągi z uciekinierami z głębi kraju w stronę Lwowa. Transporty te często wywoziły duże ilości majątku narodowego, wojska z bronią i amunicją i uciekinierów z linii frontu we wrześniu 1939 roku. Dzięki klepsydrze z Krakowa wiemy, że rodzina zamówiła mszę św. dla Juliana Stanisława Popka, emerytowanego profesora z gimnazjum św. Jacka w Krakowie, zmarłego tragicznie wskutek działań wojennych 11 września 1939 r. w Dziwięcierzu koło Rawy Ruskiej. Najprawdopodobniej chodzi o pociąg, który został tam trafiony, lub wysadzony. Dzień później kolejny uciekający pociąg zdołał dojechać tylko do Werchraty i tam został zbombardowany przez Niemców.
źródło polona.pl
Dzięki Lwowskiemu Dziennikowi Wojewódzkiemu z 1934, nr 19 (17 września) dowiemy się z rozporządzenia Wojewody Lwowskiego z 10 września 1934 roku o podziale gmin wiejskich na ternie powiatu rawskiego na gromady. Dziewięcierz wszedł wtedy w skład gminy Potylicz.
W zbiorach Jagiellońskiej Biblioteki Cyfrowej znajduje się Mapa Taktyczna Polski 1:100 000 /1924 – 1939/. Na arkuszu z Rawą Ruską znajdziemy między innymi Dziewięcierz. Jest to mapa wojskowa, którą wydał Wojskowy Instytut Geograficzny. Zaznaczone na niej jest nie tylko dość dokładne ukształtowanie terenu, ale też elementy charakterystyczne i orientacyjne w terenie, jak świątynie, kapliczki i krzyże przydrożne. Dzięki niej wiemy ile w każdym przysiółku było domów. Pod każdym przysiółkiem jest liczba, która o tym mówi, na przykład na Moczarach było 34 numery, Słotwinie 20, na Łuchu 75 itd.
Cała mapa znajduje się TUTAJ
Dzięki publikacji „Zbiór Rozporządzeń Starostwa i Wydziału Rady Powiatowej w Żółkwi R. 3, nr 4 (15 marca 1931)” dowiemy się, że panowała wtedy w rejonie Dziewięcierza zaraza pryszczycy. Zakazane było wtedy przeprowadzanie zwierząt racicowych na targi, czy do innych miejsc, by zaraza się nie rozprzestrzeniała
źródło: polona.pl – domena publiczna
Obecnie jednym z najlepszych opracowań związanych z kolonizacją józefińską na terenie powiatu lubaczowskiego jest artykuł Damiana Nowaka, który można znaleźć na stronie: https://mojagalicja.wordpress.com
Autor opisał tam okoliczności tej kolonizacji skupiając się na terenie powiatu lubaczowskiego. Tutaj w Dziewięcierzu powstała kolonia Einsingen.
W „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom II znajdziemy opis Dziewięcierza wsi i strumyka o tej samej nazwie:
źródło: TUTAJ
W publikacji „Rozprawy C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego. T.4 (1848)” znajdziemy też mapę z geometrycznym planem dóbr Potylicza z przyległościami wykonaną w 1847 roku. Owymi przyległościami były miedzy innymi Dziewięcierz i Prusie. Na terenie Dziewięcierza, nieopodal Einsingen znajdywała się kopalnia gliny tyglowej. Zaznaczona jest ona dokładnie na mapie, dzięki czemu wiemy skąd była wydobywana cenna glina, która była szczególnie potrzebna do tygli dla hut i o tym, że w Dziewięcierzu jest wszędzie gliny i kamienia pod dostatkiem.
Mapa i tekst (strony 50, 51 i 52) pochodzi ze strony polona.pl i dostępna jest w domenie publicznej. Dostęp 04.10.2024 rok.
